apâlamba
, m. [ts., from apa + ā + √lamb],SN I 33,11* (hirī tassa [scil. rathassa] ~o, by Ct. ex-
plained as a leaning board on a carriage = rathe
ṭhitānaṁ yodhānaṁ apatanatthāya dārumayaṁ ālam-
apâlambabahussutabhāva-mayena ~ena samannāgato = 'bā-
husacca-m-apâlamba', mfn., having scriptural lear-
ning for its hold or support, Ja VI 252,26*).