anoma-nāma
, mfn., named after his perfectvirtue or knowledge (found as an epithet of Gotama
and Padumuttara Buddha, possibly alluding to -tama
& -uttara; cf. Anūna-nāma above); Sn 153 (anomehi
alāmakehi . . . guṇehi nāmaṁ assā ti ~o, Pj II 200,9);
177 = SN I 33,2* (~aṁ nipuṇatthadassiṁ; = sabba-
anoma-nāmamaṁ, Spk); ~aṁ satthāraṁ, SN I 235,20*; ~o amito
nāmena Padumuttaro, Ap 465,18 = Th-a Ce 422.9*.