anu-visaṭa
, mfn. (pp. of anu-vi + √sṛ), dis-tracted on account of something; dispersed; SN V
277,27 (anu-vikkhitto+); 279,14—280,3 (do.); Sv
(III) 762,20 — Ps I 247,17 (rūpâdisu ārammaṇesu
~aṁ cittaṁ); Ja IV 102,3* (sabbā disā ~o 'ham
asmi, / am renowned about . . .; attano guṇena
patthaṭo paññāto, Ct.).