an-upahacca
, ind. (neg. abs. of upa + √han),without hitting (or cutting, spoiling, reducing, impairing,
destroying) (acc); Vin I 24,37; DN II 336,2 (= a-vinā-
setvā, Sv); MN III 274,33 (= an-upahanitvā, Ps);
Dhp-a I 373,20 (~ saddhaṁ, ~ bhoge); Ud-a 200,18
an-upahacca71,27 (seyyathā pi . . . papaṭikā nibbattitvā uppa-
titvā ~ talaṁ nibbāyeyya, í. e. without (ɔ: before)
striking against the ground, cf. tala; Mp).