adhi-patati
, pr. 3 sg. [adhi + √pat], (a) to flypast, vanish; ~ati vayo khaṇo tath'eva, Ja IV 111,22*
(= ativiya patati, sīghaṁ atikkamati, Ct.); — (b) to
set to, to rush against, to attack (cf. √paṭ); abs. ~itvā,
Ud 8,17 ≠ 49,35 (gāvī taruṇavacchā ~ jīvitā voropesi,
v. l. adhipātetvā; = abhibhavitvā, madditvā, Ud-a
95,30, w.r. adhibādhetvā), see Sadd 214,23; — caus.
adhipāteti (q. v.); cf. ajjhapatta, adhipāta.