aduṁ
(or adu), pron. n. sg. (to asu, amu, q. v.),that; DN III 49,1 (aduñ c'assa hoti tapassitāya; Sv =
etaṁ c'assa); MN I 240,37; 241,22; SN IV 315,8 (~
khettaṁ); Ja I 500,18* (opp. idaṁ); V 330,13* (evaṁ
1aduṁ[Ck (du)duñ ça duñ ca]). Hence, according to Ja III
54,1' & Sadd 278,9, the base du- in gen. m. n. dussa
= amussa, Ja III 54,1*.