Kāka-vaṇṇa
, m.; Npr.; a king of Rohaṇa; ~ssa atra-jo, Dīp XIX 21; ~o mahīpati, Mhv XXII 22; XXIII 16;
— °-tissa, m.; id., cf. GEIGER, Culture § 157; Mhv XV
171; — °-mahā-rāja(n), m., the great King Kākavaṇṇa-
tissa; ~ā, Mp II 64,13, cf. Mp-ṭ Ee I 74,20 foll.; °-rā-
ja(n), m., King Kākavaṇṇatissa; ~raṅṅo, Mhv-ṭ 448,17.