kamma-sahāya
, f. and mfn., 1. (f.) a companion inwork, i.e., farm work, agriculture; 2. (mfn.) (bhvr.) ac-
companied by kamma; — 1. kammena saha jīvantā-
naṁ gāvo va kamme ~ā, Spk I 101,17 (ad S I 44,21*);
cf. kammadutiyakā, q.v.; — 2. vyañjanakāraṇaṁ
~aṁ, As 323,7 ≠ Abhidh-av 68,27; ~ena akusalacit-
ten' eva, Vmv II 124,20; ~o paccayo, kammassa vā
sahāyabhūto paccayo kammapaccayo, Sv-pṭ I 202,28
= As-mṭ 157,21; — °-tā, f. [abstr.], the being accompa-
nied by kamma; kilesavaṭṭam pi ~āya kammavaṭṭa-
pakkhikam eva katvā, Vism-mhṭ II 380,16.