kappiya-mañca
, m., (t.t. Vin.) a permitted bed; (VinIV 40,5 with Sp 773,31-774,6; 1237,10); mañcasataṁ vā
... denti sabbe ~ā saṁpaṭicchitabbā, Sp 1239,23; Mp
II 328,18; ~aṁ paññāpetva, Ud-a 420,22 (qu. Sp-ṭ III
316,18); mañce (Sn 401) ti ~e, Pj II 377,27; — °-sata, n.,
a hundred permitted beds; ~āni, Pj II 371,15.