kaṇḍi(n)
, mfn. [kaṇḍa + in; cf. sa. kāṇḍi(n)], hav-ing a shaft (?); dhi-r-atthu ~aṁ sallaṁ purisaṁ
gāḷhavedhinaṁ, Ja I 155,10* (kaṇḍam assa atthī ti ~ī;
taṁ ~aṁ [BeCe so; Ee kaṇḍitaṁ ~aṁ], taṁ pana
kaṇḍaṁ anupavisanaṭṭhena sallan ti vuccati, tasmā
~aṁ sallan ti, 155,15') qu. Sadd 716,11. kaṇḍin