a-titti
, f. [sa. atṛpti], insatiability, Ud-a 157,16.—- °-kara, mfn. (a + tittikara), of which one cannot
be satisfied, Ja III 376,25. —- °-karaṇa, n., non-
satisfying, Ps III 383,6 (divasaṁ pi pàssantānaṁ
~ato dassana-yogo, = 'dassanīyo'); Ud-a.172,12. —
°-janaka, = a-tittikara; passantānaṁ ~, Pj II 453,3;
Ps III 369,11.