upa-ni-jjhāna
, n. [BHS upanidhyāna], cf. upa-nijjhāyana; — reflection, meditation, looking at; Sadd
350,4; - ifc. ārammaṇ'-ū°; lakkhaṇ'-ū° (Spk I
65,13; Ud-a 44,19); — °-citta, n., the idea or thought
of looking covetously at; Brāhmaṇa-Tissabhaye . . .
jāyampatikānaṁ ~aṁ nāma nâhosi, Spk II 111,2 ( =
rāga-vasena aññamaññaṁ olokana-cittaṁ, pt).