upakāri
(n), mfn. [ts.], helping, serving, bene-ficient; m. helper, benefactor; īdisā nāma amhākaṁ
~ino n'atthi, Sv 187,23 = Ps I 256,16 = Spk III 185,
28; gen. ~ino Ja III 11,22; mitta-dūbhin ti attano
mittesu ~isu dūbhana-sīlaṁ, Cp-a 150,16; buddhâ-
dīsu guṇ' aḍḍbesu ~īsu vâpi ca saddhā- . . . gāra-
vâdīhi maṇḍito, Saddh 540; — ifc. pubbo° (Mhv X
85; Saddh 546); — °i-khetta, n., the "helpful,
beneficial field", i. e. the mother; ~aṁ pūjessāmī ti
mātu-posanam, Cp-a 114,29. upakārin