upa-kāraka
, mf(ikā)n. [ts.], helping, assisting,doing favour or service; ayaṁ rājā . . . ~o câpi me
anusaṁvaccharaṁ sahassa-balinā pūjesi, Ja V 99,8;
ahaṁ . . . tava ~ikā, III 437,9; ... iti 'ssa saddhā
~ikā . . . , bījassa ca ~ikā vuṭṭhi . . . , Spk I 250,1;
sânuggahā vācā bhāsitā ti ~ikā (Ee~akā, v. l.
sakāraṇā) bhāsitā, Ps III 413,14; — yo hi dhammo
yassa dhammassa ṭhitiyā vā uppattiyā vā ~o hoti,
so tassa paccayo ti vuccati, Vism 533,1 (≠ Abhidh-
av 58,3, reading upakāro hi); ~o dhammo ("assist-
antial state", Trsl. Ñāṇamoli), Vism 533,4,25 ( =
Moh 322,11); 534,1,14,15; sadda-satthañ ca nāma
na sabbaso buddha-vacanassa ~aṁ, eka-desena pana
hoti, Sadd 92,9 = 110,1; — subst. f. ~ikā, "founda-
tion of a city wall"; Abh 203; ~ā ti paresaṁ ārohaṇa-
nivaran'atthaṁ samantā nagara-pākārassa adho-
bhāge kata-sudhā-kammaṁ vuccati, Sv 274,23 ad
D I 105,14: nagar'ū~āsu; — ifc. an°, tad° (Cp-a
274,34).
