inda-juṭṭha
, mfn. [sa. °juṣṭa], "practised by thelord", only in etym. expl. of indriya: ~attho indriy'-
aṭṭho, Vism 491,26 (Yism-mhṭ Se III 164,15); Vibh-a
126,11; Paṭis-a 87,2; bhagavatā . . . sevitānī ti ~aṭṭhe-
nâpi indriyăni, Vism 492,7; Vibh-a 126,21; Paṭis-a
87,12; Moh 140,8; cf. Sadd 785,18; 786,1.