ajjhācāra
, m. (cf. ajjhācarati), transgression, fault,Abh 430 (= vītikkama); kāyika-vācasika-°, Sp I 19,1
(= saññamavelaṁ abhibhavitvā pavatto ācāro ~
vītikkamo, Sp-ṭ); esp. in an erotica! sense, Vin III
121,8' (= 'kāya-saṁsagga', Sp ad Vin III 120,34**,
Sp-ṭ); 128,35' (explaining 'obhāseyya'; Sp); Mil 127,20;
Sp I 216,8 (°-malinatta, n., q.v.);Ja I 396,4; V 429,22
[in Ja V 318,18* w. r. for ajjhãvara, q. v.; in Sv III
129,15 read with pt: tasmiṁ anajjhācāro acalo].
[Nett-a reads ajjhācāro for sampādanaṁ, Nett 44,18
and explains adhiṭṭhahitvā ācaraṇaṁ, thus making
it a counterpart to an-ajjhācāro, Nett 44,15.] — Ifc.
v. an-°, punappuna°, vatthu°, sulabha°.