accha
, m. [sa. ṛkṣa[, a bear, Abh 612 (acchoikko), 1025; (sīha), vyaggha, dīpi + ~ taraccha:
Vin I 220,10; III 151,11'; AN III 101,31; Mil 149,8;
— Ja IV 326,2; V 197,29* (su-ghora-rūpaṁ); VI
507,5* (~ā aghammigā); 538,21' (= 'ikka'); Mil 23,22;
— Cf. ikka & issa, īsa.