upa-jotiya
, m. [Amg. uvajoiya], priest tendingthe sacrificial fire (?), Ja IV 382,13* (Ee corrupt, prob.
read:) ko ettha khattā ~o ca, ≠ Uttarajjh XII 18:
ke ettha khattā uvajoiya vā; Ja ct.: ~ = Npr. of a
dovārika; Uttarajjh ct. śāntisūri: jyotiṣaḥ samīpe
ye, ta upajyotiṣah . . . agni-samīpa-vartino mahāna-
sikā ṛtvijo vā; cf. Alsdorf, JIIVI 131.