antarāyika
, mfn. (from antarāya, Buddh, sa. id. cf.sa. āntarāyika), causing obstacles, being a hindrance
to, dat. or gen.; dāruṇo lābha-sakkāra-siloko kaṭuko
pharuso ~o anuttarassa yogakkhemassa adhigamāya,
SN II 226,3 (= antarāya-karo, Spk), cf. AN III 68,11;
sampajāna-musāvādo ~o dhammo vutto Bhagavatā,
antarāyikasee