karaṇa-bhūta
, mfn., 1. (t.t.gr.) being instrument; 2.being cause; — 1. tena samayena hetubhūtena ~ena
ca sikkhāpadāni paññāpayanto, Sp 108,8 = Sv 33,18
= Ps I 9,22 = Spk I 11,23 = Mp I 13,18 ≠ Ud-a 23,5; Pj II
44,12; 137,2; cf. O. H. PIND, JPTS XIV 1990: 185-186;
— 2. tena sattâhakaraṇīyena ~ena gantuṁ anujānā-
mi, Sp 1068,10; cīvarena ~ena āpatti hotī ti, Sp
1384,26; viramati vā etāya ~āya veramhā puggalo ti
... veramaṇī, Ps I 203,20; etāhi ... ~āhi saṁsāra-
dukkhaṁ sattehi anuvidhīyati, Vibh-a 77,3; tena
sotena hetubhūtena ~ena vā avadhīyati ... sotâvad-
hānam, Paṭis-a 13,2; 593,25.