uppaṇḍuka
, mfn. (up-paṇḍu-ka; intensifying ut-[v. Ai. Gr. II.1 237 § 95 fγ] + paṇḍu), very yellow;
mā te sarīraṁ ~aṁ ahosi, Ja VI 451,16'; ~iṁ kisaṁ
chātaṁ, Pv 106 (so read with Ee 1977; Pv-a 72,3 w. r.
upakaṇḍakim; at Pv-a 72,21 read ~in ti uppaṇḍu-
kajātaṁ).